Wieś sołecka położona 3 km na południe od Święciechowy – jedna ze starszych miejscowości w gminie. Pierwsze wzmianki pochodzą z roku 1325. Wieś nazywana jest Vila Sulconis.

Lokacja miała miejsce w XIV w. na prawie średzkim. Wiadomość o Lasocicach zawiera dokument z 1333 r. Być może o miejscu powstania osady zadecydowały pogodne warunki terenowe na szlaku handlowym łączącym Poznań z Górą Śląską. Do pierwszych właścicieli Lasocic należeli: Mikołaj Kotwicz, Przecław z Lasocic, Mikołaj Lasocki, Maciej Lasocki.

Właścicielem części wsi na początku XV w. był Rafał Leszczyński, kasztelan przemęcki. W latach późniejszych rodzina Leszczyńskich stała się właścicielem całych Lasocic. Osobliwością Lasocic jest herb, nadany przez Aleksandra Józefa Sułkowskiego w 1750 r. Herb zawierał wizerunek czarnego orła z żółtą literą „S” na błękitnym tle oraz rysunkiem pługa i brony. Całość uzupełniał napis w kolorze złotym „Labor sanus et utilis”. Podczas panowania króla Stanisława Leszczyńskiego Lasocice stały się wsią królewską.

We wsi było 2 rzemieślników, 3 lub 4 wiatraki, 3 owczarzy mających po 45 owiec w stadzie. Była też karczma, szynkarz musiał zaopatrywać się w piwo wyłącznie w Lesznie. Od XVII wieku był tu ważny ośrodek religijny Braci Czeskich, później kościoła ewangelicko – reformowanego. Niektórzy z Braci Czeskich byli nawet seniorami. Do bardziej znaczących należeli przedstawicieli rodziny Gertychów. W sumie seniorów było 24, ostatnim był Wolfgang Bickerich do 1945 r. Pastorem w Lasocicach był Kacper Gertich. Był on również rektorem lub nauczycielem gimnazjum w Lesznie. W 1737 r. podano informację o kościele pw. Św. Franciszka. Kościół w Lasocicach znajdował się z początkiem lat 30-tych XIX w. w bardzo krytycznym stanie. Decyzją władz kościelnych rozebrano go. Materiał został wystawiony na licytację. Kupił go mieszkaniec Długiego Starego Franciszek Biderman.

Na miejscu rozebranego kościoła znajduje się cmentarz. Obecny kościół zbudowany został na miejscu starego, drewnianego kościoła protestanckiego w 1930 r. Dopiero w roku 1946 przejęła go parafia rzymsko-katolicka w Święciechowie jako kościół filialny pow. Niepokalanego Poczęcia NMP.

W październiku 1856 r. uruchomiono linię kolejową łączącą Leszno z Głogowem. W roku 1860 Lasocice były jedną w większych wsi w powiecie wschowskim. Było tu 825 mieszkańców, 157 gospodarstw, 3 budynki publiczne i 245 budynków prywatnych. Pod koniec XIX wieku istniała tu Kasa Oszczędnościowo-Pożyczkowa utworzona z inicjatywy mieszkańców wsi. Lasocice nie zostały objęte ogniem walk w 1918 r.
17 stycznia 1920 r. powiat leszczyński wraz z Lasocicami został przejęty przez administracje polską. Wieś pozostała w obrębie gminy Leszno do 1934 r., kiedy to została włączona do gminy Święciechowa. Pierwszym sołtysem był Władysław Zamelski.

W latach 30-tych we wsi działało 30 organizacji społecznych m.in.: Koło Śpiewu „Moniuszko”, Związek Pracy Obywateli, Stowarzyszenie Prac Ręcznych, OSP, Związek Młodzieży Młodej Wsi, Towarzystwo Oświatowe , Towarzystwo Powstańców i Wojaków. W latach 1939-1945 Niemcy stanowili 50% mieszkańców, a przed wojną 63 %. Dziś nie ma już w Lasocicach zbyt wielu pamiątek przeszłości. Jedynie w kościele parafialnym zachowały się dwie figury świętych: Piotra i Pawła.