W początkach XIX wieku, zapewne dla Andrzeja i Ludwiki z Krzyckich Skórzewskich, wybudowany został ten obszerny parterowy dwór z pozornymi ryzalitami w fasadzie frontowej i ogrodowej przechodzącymi w piętrowe wystawki z wysokimi wolutowymi szczytami. Polski dach łamany, którym nakryty jest dwór, dodaje jeszcze bardziej polskiego charakteru tej szlacheckiej siedzibie, charakteru, który bardziej przechowywały małe dwory niż duże pałace. Po jednej stronie nowsza, parterowa przybudówka.
Gołanice wzmiankowane od 1412 roku są gniazdem Gołanickich. W wieku XVII należało do Leszczyńskich. W XVIII wieku stanowiły własność Krzyckich, od których przez małżeństwo Ludwiki z Krzyckich Andrzejowej Skórzewskiej przeszły do tych ostatnich na początku XIX wieku. W 1926 roku były własnością Bojanowskich, później Donimirskich.
Ostatni właściciel Gołanic, Jerzy Donimirski (ur. 1897), jeden z organizatorów POW na Pomorzu, powstaniec wielkopolski, uczestnik wojny 1920 roku, poseł na Sejm RP od roku 1935, został zamordowany przez Niemców w listopadzie 1939 roku.
W 1939 roku właścicielem Gołanic był Jerzy Donimirski. Majątek w roku 1926 liczył 416 hektarów.