Dworek w Święciechowie

Dwór parterowy, bez większego charakteru i artystycznych aspiracji, z kondygnacją mezzaninową i dużym piętrowym ryzalitem górującym nad głównym korpusem, nakryty dachem dwuspadowym, zbudowany w drugiej połowie XIX wieku. Z boku piętrowa przybudówka.
Święciechowa od XI wieku była własnością opactwa benedyktyńskiego w Lubiniu. Po rozbiorach skonfiskowana została przez rząd pruski, który – jak paser paserowi – folwark klasztorny nazywany Reichenau sprzedał Niemcowi Juliusowi von Beyerowi. W latach 1801-1840 w rękach Bojanowskich, a potem znów w rękach niemieckich. Reformacja w XVI wieku znalazła tu wielu zwolenników przywróconych jednakże Kościołowi przez gorliwego opata Stanisławowi Kiszewskiego…
W 1926 roku w Święciechowie były dwie własności powyżej 100 hektarów: większa z folwarkiem Mądzin należała do Walentego Płoszyńskiego i liczyła 275 hektarów; mniejsza należała do Stanisława Kamockiego i liczyła 120 hektarów. Opisany dwór był zapewne siedzibą właściciela większej własności.

„DWORY I PAŁACE WIEJSKIE W WIELKOPOLSCE”
Marcin Libicki, Piotr Libicki, Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 2003, str. 387-388.

Obecnie budynek użytkowany jako biura zakładu rolnego wraz z częścią mieszkalną.