Wieś położona w odległości 6 km na północny – zachód od Święciechowy, przy drodze do Boszkowa, nad wschodnim brzegiem Jeziora Krzyckiego.

Na przestrzeni wieków nazwa miejscowości zmieniała się: Crziczsko, Krziczsko , Krzyczko, Minus Krzyczko, Cryczko minus, niem. Klein Kreutsch , Klein Krzycko.

Wieś znana była już na początku XV wieku jako własność rodu Kotwiczów. Urodził się tutaj Andrzej Krzycki, poeta, autor wielu panegiryków, sekretarz króla Zygmunta I, arcybiskup gnieźnieński. Był twórcą pierwszych polskich erotyków oraz pieśni i parodii. Wielką sławę przyniósł poecie poemat na cześć Bony napisany w 1518 r. Andrzej Krzycki pochowany jest w katedrze gnieźnieńskiej.

Wieś wymieniona w dokumencie Księcia Przemysława II z roku 1294, należała do rozległych posiadłości Kotwiczów. Gałąź rodu zamieszkująca Krzycko zgodnie ze zwyczajem przyjęła od dziedziczonej majętności nazwę Krzyckich.

W 1861 r. w Krzycku Małym były 44 gospodarstwa i 191 mieszkańców. Liczba mieszkańców szybko wzrastała i w 1888 było ich 281. Zbudowana w 1895 roku linia kolejowa i stacja między wsiami Krzycko Wielkie i Krzycko Małe ożywiła gospodarczo teren i przyczyniła się do powstania z czasem Krzycka Nowego. Czas I wojny światowej nie zapisał się niczym szczególnym w historii Krzycka prócz ciężarów i wyrzeczeń ponoszonych przez ludność. W Powstaniu Wielkopolskim stoczono pod Krzykiem potyczki z Genzschutzem. W 1919 r. Krzycko Małe liczyło 250 mieszkańców – połowę stanowili Niemcy. Po odzyskaniu niepodległości i wytyczeniu ostatecznej zachodniej granicy część Niemców szczególnie z poparcelacyjnej generacji, optując za państwem niemieckim opuściła Krzycko. Gospodarstwa przyjęli Polacy. Po 1945 r. następuje rozwój wsi. Rozwija się budownictwo jednorodzinne i wielorodzinne.