Pałac w Przybyszewie
Dwór z około 1910 roku, piętrowy, z bardzo efektowną, wysoką kwadratową wieżą, której najwyższą kondygnację zajmuje loggia widokowa. W przyziemiu wieży wejście poprzedzone arkadowym portykiem przejazdowym niosącym taras. Z boku ryzalit zamknięty trójkątnym szczytem ścian. Dwór nakryty dachem czterospadowym z wystawkami.
Przybyszewo występuje w źródłach co najmniej od 1445 roku. W XVI i XVII wieku współwłasność Przybyszewskiego, notariusza ziemskiego wschowskiego – oraz Wilkowskich. W XVIII i XIX wieku należało do Koszmińskich (Koźmińskich?), Skórzewskich i Mycielskich. W 1859 roku Józef Mycielski sprzedał Przybyszewo Niemcowi Johannowi von Carnapp-Bornheim. Następnym właścicielem był Bethel Henry Strousberg, a od 1876 roku książę Christian Kraft von Hohenlohe-Oehringe. Potem przejściowo wchodził w skład dóbr Leszno-Antoniny von Hansemanna, by od 1910 roku stać się własnością Lehmannów- kolejno Hugona Lehmanna i Kurta Lehmanna.
W 1939 roku Przybyszewo było własnością Niemca Kurta Lehmanna. Majątek w 1926 roku liczył 753 hektary.
„DWORY I PAŁACE WIEJSKIE W WIELKOPOLSCE”
Marcin Libicki, Piotr Libicki, Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 2003, str. 297.
Pałac z XIX wieku. Obiekt zabytkowy. Zespół rezydencjonalny, składa się z pałacu usytuowanego w centralnej części parku krajobrazowego z II połowy XIX wieku o powierzchni 2,80 ha, stajni wraz z wybiegiem dla koni, domku parterowego mieszkalnego, budynku parterowego mieszkalno -gospodarczego oraz portiernią. Budowla łączy w sobie cechy neoklasycyzmu i neobaroku. Rezydencja jest murowana z cegły i otynkowana. Kapitalny remont przeprowadzono w 1996 roku, dach remontowano w 2003 roku. Pałac jest dwukondygnacyjny, strych z czterokondygnacyjną wieżą od strony południowej przed którą znajduje się podjazd z tarasem, całość podpiwniczona. W części ogrodowej znajduje się weranda z bogato ukształtowanymi neobarakowymi schodami ogrodowymi.
